Technologie en economie versus sociale aspecten

De energietransitie wordt primair gezien als een verandering waarbij we overgaan van conventionele energiebronnen naar hernieuwbare bronnen. Hiermee wordt er bijna in één adem gesproken over de technologie of technologische innovatie die dat teweeg gaat brengen. De economische zijde; het kostenplaatje van zo’n technologische oplossing, waarbij je kijkt naar de haalbaarheid van een project, komt daar direct achteraan. Zonder haalbaar technisch-economisch systeem is er namelijk geen oplossing noch een businesscase.

De maatschappelijke zijde (acceptatie, participatie en draagvlak) komt vaak als laatste aan bod. Nu de overheid en andere partijen zich echter gecommitteerd hebben aan het Nederlandse Klimaatakkoord, wordt het steeds duidelijker dat iedereen binnen de samenleving een plaats heeft in de energietransitie. Alleen samen brengen wij de energietransitie tot slagen. Het is daarom van belang dat initiatieven die een wens hebben om bij te dragen, worden omarmt door gemeenten. Met name nu de energietransitie letterlijk dichterbij komt en een deel achter de voordeur plaats zal gaan vinden (lees: warmtetransitie), worden sociale aspecten steeds belangrijker. Zonder participatie kan het technisch-economische systeem niet werken.

Hoewel sociale innovatie en participatie verschillende begrippen zijn, hebben ze wel met elkaar te maken. Sociale innovatie, zoals bijvoorbeeld een initiatief in een wijk, kan inwoners direct en indirect meer betrokken maken, wat kan leiden tot participatie. Gebeurd dit niet direct? Dan kan zo’n initiatief vooralsnog een positieve invloed hebben op inwoners. Men ziet wat er in de wijk gebeurt, hoort dat er positief over gesproken wordt en ziet het terug in de media. Elke kleine stap die iemand mentaal in de goede richting zet, kan later leiden tot acceptatie en deelname. Deze positieve aandacht moet daarom zeker niet onderschat worden.